Artykuły o Coachingu | Coaching artykuły)

Lekcje wolności

Przeczytałam ostatnio bardzo ciekawą książkę na temat.. Wolności.
Autor to Lee Jampolsky a książka nazywa się "Leczenie uzależnionej osobowości" Wyd. Czarna Owca, Warszawa, 2009
Dzielę się wskazówkami dra Jampolskiego na temat codziennego odzyskiwania siebie, czyli pracą nad tym, by nasza osobowość była oparta na prawdzie, aby była wolna.

Lekcja 1
Nadaję wszystkiemu znaczenie, jakie dla mnie ma
Wszystko, co nas otacza jest jakieś. To, jak oceniamy, jak widzimy rzeczy, ludzi, samych siebie i świat zależy wyłącznie od tego jakie znaczenie wyprodukuje nasz umysł. Woda nie jest ani zimna ani ciepła. Ma ileś stopni. Na przykład 7 albo 20. Współpracownik lub szef nie jest złośliwy ani "w porządku". Mówi coś do nas w określony sposób, na co reagujemy określonymi emocjami. Nadawanie znaczenia to ciągła aktywność naszej głowy. Powoduje, że niektórym ludziom mimo przebywania w tym samym miejscu i tym samym czasie żyje się wygodnie lub trudno.
Jak byś opisał samego siebie bez oceniania?

Lekcja 2
Kiedy mój umysł pochłonięty jest przeszłością, nie mogę odkrywać szczęścia i nowych możliwości w chwili obecnej
Zawsze jest Teraz. Przeszłości już nie ma a przyszłości jeszcze nie ma. Teraz stwarzamy możliwości, teraz możemy być szczęśliwi. Myśli i uczucia przychodzą i odchodzą jak morskie fale, które obserwujemy na plaży. Nie jesteśmy swoimi myślami, nie jesteśmy minionymi uczuciami, ani pragnieniami, ani doświadczeniami z ciała. Możemy je wszystkie obserwować, przyglądać się im. Teraz niesie spokój. Mamy spory kłopot z osadzeniem się w czasie: albo rozpamiętujemy minione wydarzenia albo kompulsywnie planujemy przyszłość. Nigdy nie ma dobrego momentu żeby się ucieszyć ( bo zamiast tego tęsknimy za dawną radością, albo jej wyobrażeniem) ani odpocząć ( bo ciągle jesteśmy zajęci wymyślaniem kolejnych zajęć). Teraz po prostu jest. Jest po to, żeby się spotkać z samym sobą. Nie uciekaj w przedtem ani w potem. Teraz jesteś Ty. Bywa, że uciekamy, bo boimy się nieznanego. Zatem. kim jesteś?

Lekcja 3
Nie jestem ofiarą. Poprzez zmianę myślenia mogę zmienić swoje doświadczenia
Nikt nie ma wpływu na Twoje uczucia poza Tobą samym. Twoje uczucia stwarzasz sam. Produkuje je Twój umysł interpretując rzeczywistość. Jeśli czujesz się ofiarą, to jesteś ofiarą samego siebie. Pomyśl, po co się tak czujesz? Do czego Ci potrzebne bycie ofiarą? Paradoksalnie, czerpiemy wiele korzyści z czucia się ofiarą. Obarczanie innych odpowiedzialnością za nasze samopoczucie i nieszczęście zwalnia z odpowiedzialności za własne życie. Okoliczności nie mają znaczenia. Życie przynosi różne rzeczy - czasem prezenty, czasem śmieci. Niezależnie od tego, co dostajesz, wszechświat czeka na Twoją reakcję. Na wszystko co Ci się przydarza reagujesz Ty- zgodnie (lub niezgodnie) ze sobą.
Na co w swoim życiu masz wpływ a co pozostaje poza Tobą?

Lekcja 4
Każda sytuacja jest dla mnie okazją do odkrywania wewnętrznej wartości w sobie i innych
Trudności zdarzają się każdemu. Są ludzie, którzy traktują je jednak jak wyzwanie a są tacy, którzy narzekają. Czego możesz się nauczyć o sobie, kiedy dzieje się coś trudnego? Trudności są jak prezenty: tylko dzięki nim mamy szansę się rozwijać. Każdy z nas nosi w sobie wewnętrzny skarb a otrzymujemy go po to, by się nim podzielić ze światem i dzięki temu wpływać na świat. Każdy człowiek ma coś innego, czym może się podzielić, i wszystko jest potrzebne. Od każdego napotkanego człowieka można się czegoś nauczyć: o naturze ludzkiej, o świecie a najwięcej o sobie samym. W tej nauce nieraz przeszkadzają nieprawdziwe przekonania. Jeśli na przykład przez pół życia słyszymy, że inni są od nas mądrzejsi i lepiej, żebyśmy się za często nie odzywali, to jest bardzo trudno dostrzec własny skarb. To sytuacja, kiedy nie doceniamy siebie. Może też tak być, że lęk przed innymi ludźmi ( poczucie zagrożenia) nie pozwala nam widzieć skarbu w innych ludziach. Czasami moi Klienci mówią o swoich przełożonych: "wyniośli, krytykujący, wymagający", itd. Strach albo złość ( mam wrażenie, że to awers i rewers tej samej monety) blokują miłość, troskę, życzliwość zarówno wobec nich, ale również wobec siebie. Kiedy odczuwasz nieprzyjemne emocje pomyśl jak możesz te uczucia rozpuścić, żeby dostrzec czyjąś rzeczywistą wartość. Zwykle kiedy pojawia się taka refleksja, żeby rozgniewanemu szefowi okazać współczucie znika obawa, znika stres a przed nosem pojawiają się nowe możliwości rozwiązania problemu albo współpracy. Okazywanie miłości w postaci współczucia daje radość tylko wtedy jest powiązane z troską o samego siebie, czyli z ochroną własnych granic. Nie można okazywać współczucia bez doświadczania godności osobistej.
Jaka jest Twoja wewnętrzna wartośc?

Lekcja 5
Muszę wiedzieć, co jest moim prawdziwym problemem, aby móc go rozwiązać
Uważam, że jednym z najważniejszych aspektów inteligencji emocjonalnej jest rozumienie dlaczego i po co robię to, co robię, czyli rozumienie mechanizmów swojego działania. Lubie podawać taki świąteczny przykład. Jeżeli co roku spóźniam się na wigilię do cioci Wandzi, to prawdopodobnie nie zależy to od autobusu 86, który nie przyjeżdża na czas na mój przystanek. Prawdopodobnie moja głowa robi wszystko, żeby nie być na tej wigilii: źle się tam czuję, nie cierpię cioci albo rodziny, z która się tam spotykam. Może tak być, że spotkanie z rodziną konfrontuje mnie z jakimś bolesnym dla mnie tematem. Lee Jampolsky mówi o tym, że przyczyną, czy też prawdziwym problemem wszystkich trudności jest to, że nie wiemy czym jest miłość, nie dajemy sobie pozwolenia na jej przeżywanie- chodzi tu o miłość w sensie duchowym, miłość do siebie, ludzi, świata. Przypomina mi to podtytuł jednej z książek Deepaka Chopry, które brzmi: "Gdy szukasz miłości, wiedz, że to ona cię szuka."
Co jest przyczyną Twoich problemów?

Lekcja 6
Przebaczenie i współczucie dają mi wszystko, czego pragnę
Nieocenianie, miłośc wobec drugiego człowieka- nie wydaje się to trudne, jednak gdy pomyślę sobie o moim samochodzie, którego nie mam bo jakiś człowiek mi go ukradł trzy dni temu - to już jest wyższa szkoła współczucia. Czy umiem przebaczac? Hm. W pierwszej chwili byłam zła, bo jak to! Ukraśc samochód i to jeszcze z wózkiem córki w bagażniku i dwoma fotelikami. Naprawdę byłam zła. Myślę sobie jednak o tym nieszczęsnym złodzieju i .. Jaki to musi być nieszczęśliwy, słaby, pokręcony człowiek. Podejrzewam, że przez większośc życia, większość dnia albo się boi albo złości. Skoro tak, to pewnie nie potrafi być z nikim blisko w żadnej relacji. Samotny? Jestem pewna, że tak. Myśli, że nie ma sposobu na uczciwe zarabianie pieniędzy, myśli.. a może nie myśli właśnie.
Przebaczenie i współczucie w takiej sytuacji to duże wyzwanie. Zastanawiam się po co mi to doświadczenie. Czego mogę się z niego nauczyc? Może nieoceniania? Może współczucia?
Pomyśl sobie o człowieku, od którego doświadczyłeś czegoś złego. Jak się czujesz kiedy mu złorzeczysz i go obwiniasz? Jak się czujesz, kiedy myslisz o nim z troską i współczuciem a jeśli chodzi o swoje przykre doświadczenia - zastanawiasz się czego się z nich nauczyłeś lub możesz nauczyc?
Cdn.