Blog Coaching | Blog Coacha ICC Karoliny Ślifirskiej

Idź do lasu- fragment Biegnącej z wilkami

Jeśli nie wejdziesz do lasu…

Clarissa Pinkola Estes „Biegnąca z wilkami”, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2001, s.492-495

Jeśli nie wejdziesz do lasu, to nic ci się nie przydarzy i nigdy nie zaczniesz naprawdę żyć.

- Nie idź do lasu, nie zapuszczaj się w gęstwinę – ostrzegali.

- Dlaczego? Dlaczego nie mogę iść dzisiaj do lasu?- pytała dziewczyna.

- Mieszka tam groźny wilk, który pożera takie osóbki. Słuchaj dobrych rad, nie idź do lasu, nie zapuszczaj się w gęstwinę.

Oczywiście poszła. Poszła mimo przestróg i naturalnie spotkała tam wilka, tak jak ją ostrzegano.

- A nie mówiliśmy?- zrzędzili.

- To moje życie, nie żadna bajka, wy głupcy – odparła dziewczyna. – Muszę chodzić do lasu i muszę spotkać wilka, bo inaczej nigdy nie zacznę naprawdę żyć.

Ale wilk, którego spotkała, miał łapę we wnykach.

- Pomóż mi, pomóż – skowyczał. – Sowicie się za to odwdzięczę. – Tak zawsze mówią wilki w bajkach. Skąd mam wiedzieć, czy mnie nie skrzywdzisz?- spytała. Taka była z kolei jej rola.- Skąd mogę wiedzieć, czy mnie nie pożresz i nie rozwleczesz moich kości?

- Złe pytanie- wilk na to. Musisz mi uwierzyć na słowo.- I znów zaczął wyć i lamentować.  

Ojojoj ujajaj.

Jest tylko jedno ważne pytanie,

które warto zadać,

piękna dziewczyno,

gdzie jest dusza?

- Dobrze, zaryzykuję. Tak!- Rozciągnęła wnyki, wilk wyjął obolałą łapę. Przyłożyła na nią zioła i trawy lecznicze, obwiązała.

- Dzięki ci piękne dziewczę- westchnął wilk , a dziewczyna, ponieważ naczytała się wielu głupich bajek, krzyknęła: - Teraz mnie zabij i niech już będzie po wszystkim.

Nic podobnego się nie stało. Wilk położył jej łapę na ramieniu.

- Jestem wilkiem z innego miejsca i czasu – rzekł. I wyrwawszy sobie rzęsę z oka, podał dziewczynie, mówiąc: - Weź to i stań się tylko moim okiem i zobaczysz to wyraźnie.

Za to, że uratowałaś mi życie,

Ja każę ci żyć

Tak, jak nigdy dotąd nie żyłaś.

Pamiętaj, piękne dziewczę,

jest tylko jedno pytanie-

gdzie jest dusza?

Wróciła dziewczyna do wioski

szczęśliwa, że nie postradała życia.

Odtąd, kiedy słyszała:

„Zostań ze mną i bądź moją żoną”

albo: „Rób, jak ci każę”,

albo: „Mów to, czego ja sobie życzę,

bądź jak niezapisana karta,

niczym w dniu, w którym przyszłaś na świat”,

brała rzęsę wilka

i patrząc przez nią,

widziała niecne zamiary,

których wcześniej nie dostrzegała.

A kiedy rzeźnik ważył dla niej mięso,

spojrzała przez wilczą rzęsę

i zobaczyła, że waży też swój kciuk.

A patrząc na zalotnika,

który mówił: „Jestem dla ciebie bardzo dobry”,

rozumiała, że to nicpoń.

W ten sposób ocaliła siebie

nie od wszystkich,

ale od wielu niedoli.

Ten nowy, niezwykły dar pozwalał widzieć nie tylko okrucieństwo i zło. Dzięki niemu stała się silna i sprawiedliwa, bo patrząc na każdego człowieka, oceniała go na nowo, przez dar widzenia otrzymany od wilka, którego uratowała.

Poznawała tych, którzy byli naprawdę dobrzy,

i zbliżała się do nich;

znalazła mężczyznę,

z którym przeżyła całe życie.

Rozpoznawała odważnych

i zbliżała się do nich.

Widziała wiernych

I łączyła się z nimi.

Pod maską gniewu widziała zagubionych

i pocieszała ich,

widziała miłość w oczach nieśmiałych

i rozmawiała z nimi,

widziała cierpienie zamkniętych w sobie

i przynosiła im uśmiech,

widziała niedolę milczących

i przemawiała za nich,

widziała ukrytą wiarę kobiet,

które twierdziły, że już jej nie mają,

i rozniecała ją własną wiarą.

Widziała wszystko

dzięki rzęsie z wilczego oka

wszystko, co prawdziwe

i wszystko, co fałszywe,

wszystko, co niszczy życie

i wszystko, co życiu sprzyja,

wszystkie rzeczy widziane tylko

oczami tego, co serce mierzy sercem,

a nie samym rozumem.

I tak dowiedziała się, że prawdą jest powiedzenie, że wilk ma wielką mądrość. Kto uważnie słucha, ten usłyszy w wyciu wilka to najważniejsze pytanie- nie, gdzie następne jedzenie, nie, gdzie nastepna walka, nie, gdzie następny taniec-

Ale pytanie najważniejsze z ważnych,

Żeby zobaczyć to, co ukryte,

Żeby poznać wartość wszystkiego, co żyje-

Gdzie jest dusza? Gdzie jest dusza?

Idź w las, idź w las. Jeśli nie wejdziesz do lasu, to nic ci się nie przydarzy i nigdy nie zaczniesz naprawdę żyć. Idź w las, idź w las.